- vementer
- vĕhĕmenter ( vēmenter ), adv. [vehemens].I.(Acc. to vehemens, I.) Eagerly, impetuously, ardently, violently, earnestly, vehemently, etc.:II.
vehementer irata,
Plaut. Truc. 2, 6, 64; id. Merc. 5, 2, 82:vos credere hoc mihi vehementer velim,
Ter. Eun. 5, 8, 39:se agere,
Cic. Phil. 8, 5, 16:quae vehementer, acriter, animose fiunt,
id. Tusc. 4, 23, 51:vehementer eos incusavit,
Caes. B. G. 1, 40:commotus,
id. ib. 1, 37.— Comp.:insectari aliquem vehementius,
Cic. Lael. 16, 57:nisi alicui vehementius minari,
id. Verr. 2, 4, 66, § 149:vehementius equos incitare,
Caes. B. C. 2, 41.— Sup.:vehementissime contendere,
Caes. B. C. 3, 17:proeliari, Auct. B. G. 8, 30: vehementissime sibi animum ad virtutem adcendi,
Sall. J. 4, 5. —(Acc. to vehemens, II.) Strongly, forcibly, powerfully, exceedingly, extremely, very much:fluctuare video vehementer mare,
Plaut. Rud. 4, 1, 12:astringere manus,
id. Capt. 3, 5, 9; cf. id. Curc. 4, 4, 12; id. Mil. 2, 2, 50:vehementer id retinebatur,
Cic. Rep. 2, 32, 56:hoc te vehementer etiam atque etiam rogo,
id. Att. 16, 16, D:displicere,
id. ib. 13, 21, 3:quod vehementer ad has res Attinet,
Lucr. 4, 29: (res) vehementer ad me pertinet, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 10:vitium vehementer effugere,
Lucr. 4, 823.— Comp.:ingemere vehementer,
Cic. Rep. 6, 12, 12.— Sup.:se vehementissime exercere in aliquā re,
Cic. de Or. 1, 33, 152: probare, Licin. Calv. ap. Charis. p. 198 P.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.